Α. Κατά το άρθρο 197 ΑΚ, κατά τις διαπραγματεύσεις για την σύναψη σύμβασης τα μέρη οφείλουν αμοιβαία να συμπεριφέρονται σύμφωνα με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη. Κατά το άρθρο 198 παρ.1 ΑΚ, όποιος κατά τις διαπραγματεύσεις για την σύναψη σύμβασης προξενήσει υπαίτια στον άλλο ζημία, είναι υποχρεωμένος να την ανορθώσει και αν ακόμη η σύμβαση δεν καταρτίστηκε.
Β. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι προϋποθέσεις της προσυμβατικής ευθύνης είναι η ύπαρξη σταδίου διαπραγματεύσεων, η αντισυμβατική συμπεριφορά του αντισυμβαλλόμενου, η υπαιτιότητα, η επέλευση ζημίας και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας ανάμεσα στον νόμιμο λόγο ευθύνης, δηλαδή στην υπαιτιότητα, και τη ζημία.
Γ. Κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, ως διαπραγματεύσεις νοούνται οι προφορικές, ή έγγραφες, ανταλλαγές απόψεων των ενδιαφερομένων για την σύναψη ορισμένης σύμβασης, με τις οποίες επιδιώκεται η βαθμιαία προσέγγιση των διαφορετικών αρχικών θέσεών τους σχετικά με τους όρους της υπό συζήτηση σύμβασης, μέχρι την τελική σύμπτωσή τους, ή την αδυναμία τέτοιας συμπτώσεως.
Δ. Το στάδιο των διαπραγματεύσεων διαρκεί μέχρι τη διακοπή τους και τη ματαίωση της σύμβασης, ή την κατάρτισή της.
Ε. Ως πταίσμα κατά την έννοια των διατάξεων αυτών νοείται η μη τήρηση της συμπεριφοράς που επιβάλλουν η καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη. Το πταίσμα κρίνεται κατά το άρθρο 330 ΑΚ και έτσι αρκεί και αμέλεια.
ΣΤ. Η ζημία πρέπει να βρίσκεται σε αιτιώδη σύνδεσμο προς την αθέμιτη ή την αντίθετη προς τα χρηστά συναλλακτικά ήθη συμπεριφορά του άλλου και η υπαίτια συμπεριφορά που προκάλεσε τη ζημία πρέπει να εκδηλώνεται κατά το στάδιο των διαπραγματεύσεων (ΑΠ 1302/2010, ΑΠ 1877/2013).