Επί αγωγής αποζημιώσεως που στηρίζεται σε αυτοκινητικό ατύχημα, ο ισχυρισμός του εναγομένου, ότι αποκλειστικά υπαίτιος της σύγκρουσης των οχημάτων είναι ο ενάγων, συνιστά άρνηση της βάσης της αγωγής, ενώ ο ισχυρισμός του ιδίου ότι στην επέλευση της ζημίας συνετέλεσε και πταίσμα του ενάγοντος συνιστά αυτοτελή ισχυρισμό, που θεμελιώνει ένσταση από το άρθρο 300 ΑΚ καταλυτική εν όλω ή εν μέρει της αγωγής.
Η ένσταση συνυπαιτιότητας πρέπει να προτείνεται επί ποινή απαραδέκτου, σύμφωνα με το άρθρο 269 ΚΠολΔ, κατά την πρώτη συζήτηση της αγωγής. Ο ισχυρισμός περί συνυπαιτιότητας δεν δύναται να θεωρηθεί ότι περιέχεται στον ισχυρισμό περί αποκλειστική υπαιτιότητας, και για αυτό τον λόγο πρέπει να προτείνεται από τον εναγόμενο με πληρότητα, δηλαδή με τα συνιστώντα αυτόν πραγματικά περιστατικά και με σχετικό αίτημα, όπως επιβάλλεται από το άρθρο 262 ΚΠολΔ, ενώ δεν μπορεί να ληφθεί υπ όψιν αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο.