Η παράλειψη χρήσης προστατευτικού κράνους από οδηγό μοτοσικλέτας επιβάλλεται από το νόμο 2696/99 (αρ. 16 παρ. 6 και 101 παρ. 1 ΚΟΚ). Λαμβάνεται υπ όψιν και θεμελιώνει συντρέχον πταίσμα του μοτοσικλετιστή, εφόσον συνδέεται αιτιωδώς με τις επελθούσες σωματικές κακώσεις.
Αν από το είδος και τον τρόπο επέλευσης των σωματικών κακώσεων του μοτοσικλετιστή, η χρήση του προστατευτικού κράνους δεν ήταν ικανή να αποτρέψει το αποτέλεσμα, τότε λείπει η αναγκαίως απαιτούμενη αιτιώδης συνάφεια και η παράλειψη της χρήσης του κράνους δεν μπορεί να θεμελιώσει συνυπαιτιότητά του (ΑΠ 1741/2011, 619/2000).
Ο ισχυρισμός του ενάγοντος για αξιώσεις από τραυματισμό, ή θανάτωση, του οδηγού μοτοσικλέτας ότι, ως εκ του είδους και του τρόπου επέλευσης των σωματικών κακώσεων του, η χρήση του προστατευτικού κράνους δεν ήταν ικανή να αποτρέψει το αποτέλεσμα, αποτελεί άρνηση της ύπαρξης αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της παράλειψης χρήσης του κράνους και του επελθόντος αποτελέσματος, ώστε η παράλειψη της χρήσης του προστατευτικού κράνους δεν μπορεί να θεμελιώσει συνυπαιτιότητα (ΑΠ 102/2016).