Από τις διατάξεις των άρθρων 1000, 1001 ΑΚ προκύπτει ότι στην έννοια της κυριότητας πάνω σε ακίνητο περιλαμβάνεται κάθε εξουσία μη ειδικώς, από τον νόμο, ή από δικαίωμα τρίτου, αποκλειομένη (ΑΠ 1855/1984). Η εξουσία όμως του κυρίου περιορίζεται με τους νομίμους περιορισμούς, που επιβάλλονται από το ιδιωτικό γειτονικό δίκαιο και αποτελούν, κυρίως ειπείν, προσδιοριστικούς του περιεχομένου της κυριότητας όρους.

Από την διάταξη του άρθρου 1008 ΑΚ συνάγεται ότι, δεν απαγορεύεται στον κύριο του γειτονικού ακινήτου, μέσα στα όρια του ακινήτου του, η φύτευση δένδρων, έστω και αν από την ανάπτυξή τους επέρχεται σκίαση του γειτονικού ακινήτου, ή εισχωρούν οι ρίζες και παραφυάδες, ή εκτείνονται οι κλάδοι πέραν των κοινών ορίων στο γειτονικό ακίνητο, γιατί η κατά φύση επέκτασή τους δεν συνιστά προσβολή της κυριότητας.

Αν όμως από την εισχώρηση αυτή των ριζών, ή την έκταση των κλάδων στο γειτονικό ακίνητο εμποδίζεται η χρήση του γειτονικού ακινήτου από τον κύριο αυτού, πχ, λόγω πτώσης πευκοβελόνων στα κεραμίδια παρακείμενης οικίας, που αποφράσσουν τα αυλάκια της σκεπής και τις υδρορροές και υπάρχει κίνδυνος πλημμύρας, ή πυρκαγιάς, ο κύριος αυτού δικαιούται να κόψει και να κρατήσει για τον εαυτόν του τις ρίζες και τα κλαδιά.

Επίσης δικαιούται να ασκήσει την αρνητική αγωγή του άρθρου 1108 ΑΚ και να ζητήσει την άρση της διατάραξης με την κοπή των ριζών και των κλάδων (ΕφΠατρ 530/2006, ΕιρΧαλανδρίου 792/2006).