Από την διάταξη του άρθρου 682 παρ. 1 ΚΠολΔ προκύπτει ότι για να ληφθούν από το Δικαστήριο ασφαλιστικά μέτρα πρέπει, εκτός από την ύπαρξη του ουσιαστικού δικαιώματος, να υφίσταται επείγουσα περίπτωση, ή επικείμενος κίνδυνος.
Α. Επείγουσα περίπτωση νοείται εκείνη, που χρειάζεται άμεση ρύθμιση με δικαστική παρέμβαση, όπως συμβαίνει, όταν η πάροδος του χρόνου μέχρι την άσκηση κύριας αγωγής, που θα εξεταστεί με τους κανόνες και τις εγγυήσεις της τακτικής διαδικασίας, πρόκειται να επιφέρει ουσιώδη βλάβη στην υλική φύση του αντικειμένου ή στο δικαιούχο. Επικείμενος κίνδυνος υπάρχει, όταν η βλάβη επικρέμεται επί του πράγματος ή των διαδίκων (ΜονΠρΑθ 550/2012).
Β. Επομένως, η λήψη των ασφαλιστικών μέτρων είναι επιτρεπτή, μόνο αν υπάρχει ασυνήθιστη ανάγκη για έκτακτη δικαστική προστασία του διαδίκου, που δικαιολογείται από την συνδρομή παρόντων πραγματικών περιστατικών, τα οποία δημιουργούν τον κίνδυνο ματαίωσης του επίδικου δικαιώματος, ή συνιστούν επείγουσα περίπτωση της παρούσας στιγμής (ΠολΠρΑθ 133/2002, ΜονΠρΑθ 10209/2007).
Γ. Η μακροχρόνια αδράνεια του δικαιούχου υποδηλώνει την έλλειψη του επείγοντος ( ΕιρΘεσ 2403/2013).
Δ. Αν δεν συντρέχουν οι παραπάνω προϋποθέσεις, η σχετική αίτηση απορρίπτεται, ως ουσιαστικά αβάσιμη, λόγω έλλειψης κατεπείγοντος.