Αιγιαλός είναι η χερσαία ζώνη, που περιστοιχίζει την θάλασσα με ανώτατο όριο προς την ξηρά το σημείο μέχρι το οποίο φθάνουν κατά τις συνηθισμένες και όχι έκτακτες αναβάσεις τους τα κύματα τις θάλασσας.

Ο αιγιαλός χαρακτηρίζεται από τις διατάξεις των άρθρων 967 και 968 ΑΚ ως κοινόχρηστο δημόσιο κτήμα, αποτελεί, δηλαδή, φυσική δημόσια κτήση.

Σε αντίθεση με τα τεχνητά κατασκευάσματα δεν απαιτείται για την ένταξή του στη δημόσια κτήση διοικητική πράξη, αλλά λόγω της ίδιας της φύσης του, είναι δημόσιο κτήμα, σύμφωνα με γενική και αφηρημένη επιταγή του νόμου.

Ο καθορισμός από διοικητική επιτροπή των ορίων του αιγιαλού δεν καθιστά αυτόματα αιγιαλό το τμήμα γης που δεν έχει τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά δηλαδή δεν είναι έδαφος βρεχόμενο από τις μεγαλύτερες αναβάσεις των θαλάσσιων κυμάτων, αφού διαφορετικά ο κύριος του εδάφους, που κατά πλάνη περιλήφθηκε στα όρια του αιγιαλού, θα έχανε την ιδιοκτησία του με απλή πράξη της διοίκησης, κατά παράβαση της διάταξης του άρθρου 17 του Συντάγματος, που προστατεύει την ιδιοκτησία (ΑΠ 301/2013).