Κατά το άρθρο 130 ΑΚ, η δήλωση βούλησης από ανίκανο για δικαιοπραξία είναι άκυρη.
Με την εν λόγω διάταξη ορίζεται η ακυρότητα της δήλωσης βούλησης που προέρχεται από δικαιοπρακτικά ανίκανα πρόσωπα, είτε ανίκανα για κάθε δικαιοπραξία (ΑΚ 128), είτε ανίκανα για την επιχειρηθείσα δικαιοπραξία (ΑΚ 133).
Κύρια συνέπεια της δικαιοπρακτικής ανικανότητας είναι η ακυρότητα της δήλωσης βούλησης των άνω προσώπων και κατά νομική αναγκαιότητα κάθε σύμβασης, αφού η δήλωση βούλησης συνιστά ουσιώδες στοιχείο της σύμβασης.
Η ακυρότητα της σύμβασης, είναι γενική, δηλαδή, αφορά οποιαδήποτε δήλωση βούλησης του ανικάνου και απόλυτη, δηλαδή, δύναται να προβληθεί από καθένα, που έχει έννομο συμφέρον και εναντίον οποιουδήποτε.
Η ένσταση ακυρότητας είναι καταχρηστική διακωλυτική, γιατί εμποδίζεται η γέννηση του επίδικου δικαιώματος και η ανάπτυξη της ενέργειας του, με αποτέλεσμα την απόρριψη της αγωγής.
Έτσι, ο επικαλούμενος σύμβαση βαρύνεται με την απόδειξη της κατάρτισης αυτής, ενώ ο αντίδικος του βαρύνεται με την απόδειξη της έλλειψης της δικαιοπρακτικής ικανότητας (ΕφΑθ 5094/2011).
Το δικαίωμα προς επίκληση της ακυρότητας δεν υπόκειται σε κανένα χρονικό περιορισμό (παραγραφή, ή αποσβεστική προθεσμία), παρά μόνο στην εικοσαετή παραγραφή και σε αποδυνάμωση (ΑΠ 655/2012).